Παρασκευή 27 Απριλίου 2012

*Ένα διαφορετικό μάθημα

     Παρατηρώ εκείνον τον κέρσορα  που αναβοσβήνει λίγο πριν γράψω και μου έρχονται πολλές εικόνες στο μυαλό όσο γυρίζω πίσω λίγες ώρες πριν,τότε που βρισκόμουν με τα άλλα γελ@στά παιδιά στο Κέντρο Ειδικών Παιδιών Ζωοδόχου Πηγής. Αυτήν την επίσκεψη την περιμέναμε με ανυπομονησία,αφού την είχαμε οργανώσει ήδη πριν το Πάσχα.Πολλοί έλεγαν,πως οι δράσεις του γέλ@ θα έμεναν μόνο στα λόγια,η πραγματικότητα όμως απέδειξε το αντίθετο.
   Το 1988 μία ομάδα γονέων της τοπικής κοινότητας του Ηρακλείου ιδρύουν την "Ένωση Γονέων, Κηδεμόνων και Φίλων Απροσαρμόστων Ατόμων". Το 1991 δημιουργείται το Κέντρο Ειδικών Παιδιών "Η Ζωοδόχος Πηγή", στη Νέα Αλικαρνασσό στο Ηράκλειο σε ένα κτίριο 300τ.μ. που παραχωρεί ο Ο.Τ.Ε.Σήμερα η Ζωοδόχος Πηγή παρέχει υπηρεσίες σε 50 περίπου άτομα με νοητική υστέρηση ή αυτισμό και τις οικογένειές τους.Η Ζωοδόχος Πηγή είναι ένας μη κερδοσκοπικός, μη κυβερνητικός οργανισμός. Είναι ειδικώς αναγνωρισμένο Φιλανθρωπικό Σωματείο. Υπόκειται στην αξιολόγηση και τον έλεγχο του Υπουργείου Υγείας και Πρόνοιας.  Άτομα με νοητική υστέρηση,με σύνδρομο Down,με αυτισμό ή και με κάποια κινητικά προβλήματα άνω των 18 ετών μπορούν να συμμετέχουν στα προγράμματα και τα εργαστήρια που διοργανώνει με στόχο την ημιαυτόνομη διαβίωσή τους και την κοινωνική τους ένταξη χάρις στην αξιοποίηση όσο το δυνατόν σε μεγαλύτερο βαθμό των δεξιοτήτων και της δυναμικής του κάθε ατόμου.Τα εργαστήρια υφαντικής, μαγειρικής, κηπουρικής,χειροτεχνίας,κεραμικής και μπομπονιέρας παρέχουν την κατάλληλη εκπαίδευση ώστε τα άτομα να μπορούν να είναι λειτουργικά και τη δυνατότητα κοινωνικοποίησής τους ως ισότιμα μέλη της κοινωνίας μας.
    Στην αρχή της επίσκεψής μας είχαμε μια συζήτηση με μια κοινωνική λειτουργό του Κέντρου η οποία,αφού μας ενημέρωσε για τον τρόπο λειτουργίας του Κέντρου,τους στόχους και τα μελλοντικά σχέδιά του,μας μίλησε περισσότερο ως μέλος της οικογένειας που έχει δημιουργηθεί στο Κέντρο Ζωοδόχου Πηγής. Έλυσε απορίες και μοιράστηκε μαζί μας τους προβληματισμούς της για τα παιδιά και τη μελλοντική τους ζωή,όταν κληθούν να ζήσουν χωρίς τους γονείς και τους συγγενείς τους. Αναφερθήκαμε σε πολλά θέματα και μου είναι αδύνατον να τα καταγράψω όλα.Παρ'όλα αυτά μου έκαναν εντύπωση αρκετά. 
     Πάντα πίστευα πως ένα άτομο με νοητική υστέρηση δεν μπορεί να αντιληφθεί ότι διαφέρει σε πολλά σημεία από τους γύρω του.Δεν ήμουν σίγουρη αν οι πράξεις ή συμπεριφορά τους ήταν αποτέλεσμα συνειδητής σκέψης και σε ποιο βαθμό. Σήμερα, λοιπόν, έμαθα πως ιδιαίτερα τα άτομα των οποίων η νοητική ικανότητα είναι μεταξύ φυσιολογικού ανθρώπου και ατόμου με νοητικά προβλήματα, έχουν ενσυναίσθηση της κατάστασης στη οποία βρίσκονται,κατανοούν δηλαδή τη διαφορετικότητά τους σε σχέση με τις οικογένειες και τους εκπαιδευτές τους. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα πολύ συχνά να παρουσιάζουν ψυχολογικές διαταραχές,κρίσεις ακόμη και κατάθλιψη,ακριβώς επειδή είναι υποψιασμένοι για το πώς και σε τι διαφέρουν από τους υπόλοιπους. Είναι διαφορετικό να εκπαιδεύεσαι χωρίς να σε απασχολεί η πρόοδος της εκπαίδευσής σου και είναι άλλο να καταβάλλεις μια προσπάθεια να μπορείς να ζεις όπως οι συνομίληκοί σου, που διαρκώς μπορεί να σε απογοητεύει . Σα να θες να πιάσεις εκείνο το μήλο στην κορυφή της μηλιάς και στενοχωριέσαι που τα χέρια σου δεν είναι τόσο μακριά.
      Μα αν δε γεννήθηκες με μακριά χέρια,σου χαρίστηκαν άλλα δώρα.
Τα παιδιά γεμάτα χαμόγελο,όρεξη και δημιουργικότητα απολάμβαναν κάθε δραστηριότητα στην οποία συμμετείχαν.Είδα άτομα άνω των 30 να πλάθουν πηλό και να φτιάχνουν γλάστρες,να δένουν μπομπονιέρες για παραγγελίες γάμων και βαπτίσεις που αναλαμβάνει το κέντρο, να εισπράττουν χαρά και ικανοποίηση από την ενασχόλησή τους με τα προγράμματα. Κάπως έτσι συνειδητοποίησα πως η καθημερινότητα δε μας αφήνει να ευχαριστηθούμε τις απλές καθημερινές στιγμές της ζωής. Μια ώρα παιχνιδιού με το μπαμπά,μια ζωγραφιά με τη μαμά μπορούν να χαρίσουν πολύ μεγαλύτερη χαρά σε ένα μικρό παιδί κι από το πιο ακριβό ηλεκτρονικό παιχνίδι.Έτσι συμβαίνει και με εκείνους. Το να φτιάξουν ένα εργόχειρο στον αργαλειό είναι μια τεράστια επιβεβαίωση της προσπάθειας και της χρησιμότητάς τους. Για εμάς μπορεί να φαίνεται εύκολο,για αυτούς είναι κάτι που απαιτεί κόπο αλλά ταυτόχρονα τους γεμίζει χαρά.Σκέψου μόνο πως μετά τα παζάρια που διοργανώνονται κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα δίνεται στα παιδιά ένα μικρό ποσό,ως ανταμοιβή της εργασίας τους.Κάποιοι τα δέχονται και έχουν και απαιτήσεις!Κάποιοι άλλοι τα σκίζουν.Δεν τα έχουν ανάγκη,για αυτούς η χαρά της δημιουργίας δε χρειάζεται να ανταμειφθεί με ένα κομμάτι χαρτί.
      Κάτι άλλο που με παραξένεψε είναι ότι οι γονείς των παιδιών του Κέντρου είναι απόλυτα αρνητικοί όσον αφορά τις ερωτικές σχέσεις των παιδιών τους. Αν και το σεξουαλικό ένστικτο δεν επηρεάζεται από τις νοητικές διαταραχές και τα προβλήματα,όπως μας ανέφερε η υπεύθυνη, οι ίδιοι το απαγορεύουν κατηγορηματικά στα παιδιά τους είτε εξαιτίας του φόβου τους, είτε εξαιτίας των ταμπού και των προκαταλήψεών τους. Και κάπου εκεί αναρωτηθήκαμε τελικά ποιος είναι ανάπηρος και ποιος όχι;Αλλά για να μην προβώ σε χαρακτηρισμούς ανθρώπων,μπορώ μόνο να επισημάνω τόσο την έλλειψη ενημέρωσης των γονέων των ατόμων με αναπηρία όσο και την απουσία διαλλακτικότητας σε θέματα που σε άλλες χώρες αντιμετωπίζονται με ανοιχτή σκέψη και σεβασμό στις ανάγκες και τα δικαιώματα ατόμων ίσων με εμάς. 
Σίγουρα η εμπειρία θα μας μείνει αξέχαστη,όμως όλοι μας συμφωνήσαμε πως θα θέλαμε λίγο περισσότερο χρόνο και επαφή με τα παιδιά. Κατά τη διάρκεια της ξενάγησης και πηγαίνοντας από εργαστήριο σε εργαστήριο ένιωσα σαν επισκεπτόμουν εκθέματα σε μουσείο και όχι ανθρώπους που παρήγαγαν έργο εκείνη τη στιγμή ακριβώς επειδή δεν μπόρεσα να τους μιλήσω,να τους ρωτήσω για τις εμπειρίες τους,πώς νιώθουν.  Αυτό ήταν το μόνο που θα άλλαζα απ'όλη την επίσκεψή μας.
Παρ'όλα αυτά γνώρισα το Νεκτάριο που ήθελε να παντρολογήσει το Μάνο με τη Τζωρτζίνα,το Γιώργο που του αρέσει να τρώει τα κουφέτα από τις μπομπονιέρες, τα κορίτσια στην κεραμική και άρχισα να σκέφτομαι πως τελικά θα μου άρεσε να τους ξαναδώ, να μιλήσω μαζί τους,να προσφέρω τη βοήθειά μου,να αρχίσω να εκπαιδεύομαι στο πώς θα πρέπει να συμπεριφέρομαι ώστε να μην κάνω κάτι που θα τους στενοχωρήσει ή που θα τους προσβάλλει. Σκέφτηκα πως το φετινό καλοκαίρι θα ήθελα να το περάσω ως εθελόντρια στο Κέντρο Ζωοδόχου Πηγής. Γιατί πράγματι, σε ένα σχολείο που απλόχερα χαρίζει τη ζωή,αξίζει να δώσεις ένα μεγάλο κομμάτι του εαυτού σου.


27/04/12 ~ένα διαφορετικό μάθημα! :)






ΥΓ: Μην ξεχνιόμαστε!Αυτή την Κυριακή φοράμε το πιο μεγάλο μας χαμόγελο και συζητάμε για τα ναρκωτικά.Στην παρέα μας θα βρίσκονται και μαθητές της Γ' Γυμνασίου Ν.Αλικαρνασσού.!Τι περιμένεις; :)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου