*(ΔΕΝ;)Είμαι ρατσιστής

ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΡΑΤΣΙΣΤΗΣ.
Έχω φίλο ένα μαύρο παιδί που ζει λίγο πιο κάτω από το σπίτι μου. Μερικές φορές παίζουμε μαζί,αλλά δεν τον αφήνω να παίξει με τα καινούρια μου παιχνίδια.Άσε που η μαμά δε θέλει να τρώει μαζί μας. 
ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΡΑΤΣΙΣΤΗΣ.
Με το Ραμόν πάμε Β' Λυκείου. Καθόμαστε στο ίδιο θρανίο κι είμαστε οι καλύτεροι φίλοι.Συμπαραστέκομαι στα προβλήματα του,προσπαθώ να τον κάνω να χαμογελάσει.Προχθές, τσακωθήκαμε και τον είπα "αραπόμαυρο της κακιάς ώρας".
ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΡΑΤΣΙΣΤΗΣ.
Με το Ραμόν δε μιλάμε πια.Η κοινωνική μου εικόνα δεν επιτρέπει τη συναναστροφή με έγχρωμους δευτεροκλασσάτους ανθρώπους. Όχι πως με πειράζει ή με ενοχλεί. Τον αγαπάω το Ραμόν.Με βοήθησε να ξεριζώσω από μέσα μου τις προκαταλήψεις και να αποδεχτώ τη διαφορετικότητα.-διάβολε,δε σου είπα να μη μου πλύνεις το τζάμι;Άχρηστοι Αλβανοί-


     Ειρωνεία. Ναι,είναι πράγματι δύσκολο να αντιληφθούμε μερικές φορές πόσο υποκριτές μπορεί να είμαστε ακόμα και μου τις ίδιους μας τους εαυτούς. Να νομίζουμε πως έχουμε αλλάξει τον τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα,κι όμως στην ουσία να έχουμε βάλλει μια ασπίδα για να μην αποδεχόμαστε την πικρή αλήθεια. ΕΙΜΑΙ ΡΑΤΣΙΣΤΗΣ και ας μην το συνειδητοποιώ πάντα. Από το 'καλημέρα' που θα πω με μισή καρδιά στο Βούλγαρο ενοικιαστή του διπλανού σπιτιού,μέχρι το 'τον καημένο,πώς του τα έφερε έτσι η ζωή', που θα σκεφτείς για τον τυφλό συνομίληκό σου που περπατούσε στην απέναντι πλευρά του δρόμου. Εγώ όμως το καλημέρα το είπα και τον τυφλό άμα ήθελε βοήθεια θα τον βοηθούσα.
     Αυτή είναι όμως η ουσία; Να δημιουργήσουμε έναν κόσμο κοινωνικών συμβιβασμών και καθωσπρεπισμών που θα επικαλύπτει τη μη αποδοχή του διαφορετικού,αλλά αντιθέτως θα τη ντύνει με τα στολίδια της κοινωνικής-κατά τα άλλα- βοήθειας, της αναγνώρισης της διαφορετικότητας με κάποιο εσάνς λύπησης και της ισότητας μεταξύ των ανθρώπων-μόνο που άμα αρχίσουμε να βλέπουμε και πολλούς ομοφυλόφιλους στις δημόσιες υπηρεσίες,θα σοκαριστούμε δεόντος!;
Όχι εγώ δεν ονειρεύομαι αυτό!Θέλω να κοιτάζω εσένα που είσαι διαφορετικού χρώματος,εσένα που πιστεύεις σε άλλο Θεό,εσένα που είσαι μετανάστης οικονομικός ή πολιτικός,με την ίδια καθαρή ματιά που χαρίζω στους ανθρώπους που αγαπάω.Απαλλαγμένη από βαθιά ριζωμένες σκέψεις,που αβίαστα έρχονται στην επιφάνεια.Γιατί έτσι με μεγάλωσαν,έτσι μεγάλωσαν γενιές γενεών σε όλο τον κόσμο. Γιατί ακόμα και η λέξη 'διαφορετικός' προδικάζει μια σύγκριση.
     Είναι από εκείνες τις λέξεις στο συντακτικό που δεν είναι επίθετα συγκριτικού βαθμού κι όμως δηλώνουν σύγκριση.Λες : Έχει διαφορετικό δέρμα από το δικό μου,δε λες :Το δέρμα του είναι διαφορετικό. Η σύγκριση σαν να επιζητά να βγει στην επιφάνεια ακριβώς τη στιγμή που της έχουν μάθει να ξεπετάγεται. Και δε λέω πως μόνο στη γλώσσα μας η διαφορετικότητα συνεπάγεται κριτική. Κάθε γλώσσα,κάθε πολιτισμός,κάθε ιστορία με άλλα λόγια συσχετίζει εκείνο το παράξενο,το απρόσιτο,το άπιαστο με μια εχθρική διάθεση και μια επιβουλή εκ μέρους του. Η ίδια η ψυχιατρική μόλις πριν μερικές δεκαετίες θεωρούσε πως οι μαύροι λαοί ήταν άρρωστοι για αυτό και η οποιαδήποτε επαφή ή ανάμειξη τους με λευκούς θα προκαλούσε την εξαφάνιση του ανώτερου είδους!Αν όντως θέλω,λοιπόν, να διαγράψω τη λέξη 'ρατσισμός' θα πρέπει να την τοποθετήσω στο ίδιο τσουβάλι με λέξεις και φράσεις όπως: εκμετάλλευση υποανάπτυκτων κρατών,παγκοσμιοποίηση,πλουτοκρατία..
      Κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα και κάπως έτσι θα τελειώσουν. Γιατί ένας κόσμος μακριά από προκαταλήψεις,κοινωνικές διακρίσεις και ανισότητες δεν ανήκει σε σουρεαλιστικό πίνακα ζωγραφικής. ΜΠΟΡΕΙ να πάρει σάρκα και οστά φτάνει να αλλάξουν νοοτροπία οι κοινωνίες.Η συνεχής ενημέρωση,η δια βίου μάθησις,η προσπάθεια να γνωρίσουμε όλο και περισσότερο κομμάτι της αλήθειας αυτού εδώ του κόσμου θα μπορέσουν να φέρουν τούμπα το σκηνικό στο οποίο τοποθετημένοι από άλλους, παίζουμε.Όλοι πρέπει να αναλάβουμε ευθύνες. Πολιτικοί,κοινωνικοί φορείς,κάθε άτομο ξεχωριστά.Μέσα από τη συλλογική προσπάθεια τα αποτελέσματα θα είναι ριζικά. Δεν είναι εύκολο και η συνειδητοποίηση της αλλαγής χρειάζεται κόπο,επιμονή και συνέπεια. Ο αγώνας για την εξάλειψη των ανισοτήτων και των διακρίσεων ξεκινάει τη στιγμή που συναισθάνεσαι ποιος είσαι και τι θες. ΕΙΜΑΙ ΡΑΤΣΙΣΤΗΣ και προσπαθώ να σταματήσω να είμαι. Ίσως να μην είμαι φανατισμένο ή προσκολλημένο άτομο αλλά αυτή η έρμη η σκέψη θα μου περάσει από το μυαλό. Θέλω να απαλλαγώ από αυτήν,να μην περνάει από το μυαλό μου ούτε στιγμή.Και θα τα καταφέρω γιατί υπάρχουν κι άλλοι γύρω μου που θέλουν το ίδιο. Οι γέλ@ αυτό κάνουν κάθε Κυριακή.Καταπολεμούν τις φοβίες,τις ανασφάλειες, τις συμπεριφορές και τις ιδέες που άλλοι τους φόρτωσαν. Είναι κι αυτό ένα παιχνίδι που σίγουρα μόνο νικητές θα έχει.

*Η τελευταία Κυριακή έδωσε αφορμές για γόνιμο προβληματισμό και συζήτηση επί της ουσίας.Σε μερικές ημέρες θα επισκεφθούμε το κέντρο ειδικών παιδιών(δε μ'αρέσει ο τίτλος) Ζωοδόχου Πηγής.
Μαθαίνουμε-ευαισθητοποιούμαστε-δρούμε!






Ρίξε μια ματιά σ'αυτό,θα καταλάβεις πως όλα είναι θέμα οπτικής ;)