Είμαστε όντως ρατσιστές η απλώς θέλουμε να αγνοήσουμε κάτι
το όποιο θεωρούμε κατώτερο μας, συνεπώς δεν πρέπει να του δίνουμε αξία απλά κοιτάζοντας
το?! Αυτό είναι προσωπικό ζήτημα κατά την γνώμη μου. Ο χαρακτήρας του ατόμου καθορίζει
τις πράξεις του. Ωστόσο πρέπει να συλλογιστούμε το γεγονός ότι και αυτοί οι άνθρωποι,
οι άνθρωποι που μεταναστεύουν σε άλλες χώρες παρατώντας τις οικογένειες τους πίσω,
αναζητώντας καλύτερες συνθήκες ζωής, ρισκάρουν
την ζωή τους μόνο και μόνο για να ζουν σε αυτές τις πολυπολιτισμικές και πιο αναπτυγμένες
χώρες για να δέχονται καθημερινά προσβολές και απειλές… Σκεφτείτε ότι και ο “ξένος”
τον ίδιο αέρα αναπνέει… Την ιδία τροφή καταναλώνει… Το μόνο που αλλάζει είναι το
χρώμα στο δέρμα… Κίτρινο, μαύρο, λευκό, πορτοκαλί… Το δέρμα είναι δέρμα και το χρώμα
είναι χρώμα... Δεν αλλάζει τίποτα… Ωστόσο
δεν είναι μόνο ο φυλετικός ρατσισμός. Είναι και ο μισογυνισμός, ο όποιος επικρατεί
σε πολλές κοινωνίες, ο ρατσισμός που δέχονται τα άτομα με ειδικές ανάγκες, ο επαγγελματικός
ρατσισμός και πολλοί άλλοι. Πρέπει να δεχτούμε το γεγονός αυτές οι ομάδες έχουν
γίνει μέρος τις καθημερινής μας ζωής και ότι έχουν ενσωματωθεί στην κοινωνία μας.
Γιατί όμως τους φερόμαστε έτσι περιφρονητικά και αγνοούμε πολλές φορές την ύπαρξη
τους?! Κάντε κάτι για αυτό... Βοηθηστε αυτά τα άτομα με οποιονδήποτε τρόπο μπορείτε
να σκεφτείτε… Αλλά πρώτα… Προσπαθήστε να μπείτε στην θέση τους και πράξτε αναλόγως
“Ποια καλοσύνη... Για καλοσύνη ρώτα να σου πουν αυτούς που έδιωξαν απτήν Σμυρνη… Ρωτα όσους
είχαν σπίτι στην Ερζεγοβίνη … Ποια καλοσύνη... Την καλοσύνη μάλλον την πήρε μαζί
του κάποιος στον δρόμο προς την Σελήνη”
J0hn
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου